Zamknij

Radni nadali tytuł Honorowego Obywatela Miasta Uniejowa

07:27, 28.02.2019 M.K Aktualizacja: 08:10, 14.03.2019
Skomentuj

Radni miejscy podjęli 22 lutego 2019 r., podczas V sesji Rady Miejskiej w Uniejowie uchwałę w sprawie nadania pośmiertnie pułkownikowi Szczepanowi Ścibiorowi tytułu Honorowego Obywatela Miasta Uniejowa. Uchwałę taką podjęto na wniosek burmistrza i radnych, by uhonorować pamięć o pilocie, który urodził się w Uniejowie.


Na zdj. płk. Szczepan Scibior. Fot. http://mjdop.wp.mil.pl/pl/28.html.

,,Samorząd Uniejowa z dumą podkreśla słuszność decyzji poprzedników o wyborze pułkownika Szczepana Ścibiora patronem Szkoły Podstawowej w Wieleninie oraz o nazwaniu imieniem pułkownika Ścibiora ulicy w Uniejowie. Nadanie pośmiertnie płk. pilotowi Szczepanowi Ścibiorowi tytułu Honorowego Obywatela Miasta wskazuje na szczególną więź łączącą bohaterskiego oficera i jego ukochane rodzinne miasto, a także w najwyższym stopniu podkreśla szacunek wobec jego życia i dokonań” - mówił radny Tomasz Wójcik.

 

W związku z nadaniem tytułu honorowego obywatela miasta płk. Ścibiorowi, 17 marca 2019 roku o godz. 12.00 w kolegiacie w Uniejowie zostanie odprawiona uroczysta Msza św., po której zostanie odsłonięta tablica upamiętniająca bohaterskiego mieszkańca Uniejowa. Swoją obecność w uroczystościach zapowiedziała rodzina pułkownika, w tym jego dwie córki. Uroczystości rozpocząć się mają o godzinie 11.40.

 

Kim był płk. Szczepan Ścibior?

Szczepan Ścibior urodził się 13 grudnia 1903 w Uniejowie, zmarł 7 sierpnia 1952 w Warszawie. Uczęszczał do szkoły powszechnej i gimnazjum w Uniejowie. W 1924 wstąpił do Szkoły Podchorążych Piechoty w Warszawie, którą ukończył w stopniu kaprala podchorążego. Następnie służył w 61 pułku piechoty w Bydgoszczy jako dowódca drużyny. W latach 1925–1927 studiował w Oficerskiej Szkole Lotniczej w Grudziądzu, po zakończeniu której dostał awans do stopnia starszego sierżanta podchorążego obserwatora. Do 1937 służył w 3 pułku lotniczym w Poznaniu, w którym ostatecznie awansował do stopnia najpierw porucznika, a następnie kapitana.
Od 3 listopada 1937 był słuchaczem II Kursu Wyższej Szkoły Lotniczej przy Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie[1]. Krótko przed wybuchem wojny został przydzielony do Grupy Szkół Lotniczych na stanowisko II oficera sztabu.
Podczas wojny obronnej 1939 wraz ze sztabem został ewakuowany na wschód, a następnie przeszedł do Rumunii, gdzie internowano go w obozie w Tulczy. Wkrótce wyjechał do Francji, gdzie przydzielono go do dywizjonu szkolnego lotnictwa myśliwskiego jako pilota instruktora. Po kapitulacji Francji przedostał się do Wielkiej Brytanii. Pod koniec sierpnia 1940 został dowódcą 1. eskadry 305 dywizjonu bombowego Ziemi Wielkopolskiej i Lidzkiej im. Marszałka Józefa Piłsudskiego. W 1941 krótko dowodził dywizjonem, gdyż 6 sierpnia podczas lotu bojowego został zestrzelony nad Belgią. Zdołał się uratować, przedostać do Brukseli, gdzie zajęła się nim ludność cywilna, ale wkrótce został aresztowany przez Gestapo. Do końca wojny przebywał w obozie jenieckim Stalag Luft 3 Sagan (Żagań) . Po wyzwoleniu obozu przez wojska brytyjskie 2 maja 1945 dotarł do Wielkiej Brytanii. Po powrocie do macierzystej jednostki otrzymał od gen. bryg.Mateusza Iżyckiego Krzyż Srebrny Virtuti Militari który został mu przyznany w sierpniu 1941 r.
Postanowił powrócić do Polski, do swojej rodziny, żony i dwóch córek. Oczekiwał na transport w obozie repatriacyjnym w Whitburn w Szkocji. 20 marca 1946 r. opuścił wyspy brytyjskie statkiem płynącym do Gdyni. 
W Komendzie uzupełnień w Turku został wpisany do wojskowej ewidencji przeszedł badania lekarskie i otrzymał zaświadczenie że został przeniesiony do rezerwy. Rozgoryczony tą decyzją udał się do Biura Personalnego WP, ponownie wypełnił arkusz ewidencyjny, następnego dnia 10 maja 1946 decyzją Rejonowej Komendy Uzupełnień Warszawa-Śródmieście, został zweryfikowany do stopnia podpułkownika od 11 maja 1946 r. 23 marca 1946 rozpoczął służbę wojskową, dostał przydział do pułku 7 samodzielnego bombardująco-nurkowego pułku lotniczego gdzie objął funkcję dublera, dowódcy pułku Rosjanin ppłk. Michała Bożenowa w Łęczycy a od 21 sierpnia 1946 r. został mianowany na stanowisko dowódcy pułku. Do końca grudnia 1946 pułkownik Ścibior posiadał największy nalot w pułku, na różnych typach samolotów wylatał 2884 godzin. Rozkazem Ministerstwa Obrony Narodowej z 2 października 1946 r. otrzymał Order Odrodzenia Polski a w grudniu otrzymał awans na stopień pułkownika. Będąc dowódcą pułku wypełnił programy szkoleniowe w 100% narzucone przez dowództwo, decyzją marszałka Polski Rola Żymierskiego został skierowany na stanowisko komendanta Oficerskiej Szkoły Lotniczej w Dęblinie gdzie zastąpił Władysława Madejskiego. W czerwcu 1949 r. podczas ceremonii wręczenia sztandaru szkole Marszałek Rola-Żymierski pogratulował dobrego wyszkolenia podchorążych komendantowi Ściborskiemu. Pracę komendanta szkoły w 1950 r. nadzorował kontrwywiad wojskowy w którego opinii Scibior utrzymywał kontakty z tzw. elementem podejrzanym, z byłymi żołnierzami Polskich Sił Powietrznych na Zachodzie którzy powrócili do kraju. Rozpoczęły się narastające kontrole w szkole w Dęblinie, aresztowano znajomych oficerów repatriantów przybyłych z Wielkiej Brytanii[2].
Szczepan Ścibior został aresztowany 9 sierpnia 1951 w Dęblinie, był maltretowany w czasie trwającego osiem miesięcy śledztwa. 13 maja 1952 został skazany przez Najwyższy Sąd Wojskowy pod przewodnictwem płk Piotra Parzenieckiego na podstawie art.86 § 1 ,2 KKWP na karę śmierci (wraz z pułkownikami Bernardem Adameckim, Augustem Menczakiem, Władysławem Minakowskim, Józefem Jungravem i Stanisławem Michowskim)[3][4], a następnie stracony 7 sierpnia 1952 w więzieniu mokotowskim. NSW stwierdził 26 kwietnia 1956 jego niewinność i uchylił wyrok z 1952. Dokładne miejsce pochówku długo pozostawało nieznane. Jego symboliczny grób znajduje się na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera B II 28 rz. 1 m. 28).
Został pochowany w Kwaterze Ł Cmentarza Wojskowego na Powązkach, jego szczątki zostały odnalezione w wyniku prac ekshumacyjnych w 2017, a o ich identyfikacji poinformowano publicznie 4 października 2018. [źródło: wikipedia.pl].

 

(M.K)

Co sądzisz na ten temat?

podoba mi się 0
nie podoba mi się 0
śmieszne 0
szokujące 0
przykre 0
wkurzające 0
facebookFacebook
twitterTwitter
wykopWykop
komentarzeKomentarze

komentarz(0)

Brak komentarza, Twój może być pierwszy.

Dodaj komentarz

0%